In principe werkt Reiki bij dieren hetzelfde als bij mensen. Door mijn handen neer te leggen stroomt de Reiki energie en wordt het zelfgenezend vermogen van het dier gestimuleerd. Ook bij dieren werkt dit op alle lagen door.
Hoe werk ik met dieren?
Ik kom naar je toe, thuis of in de stal of naar de wei en geef 4 dagen achter elkaar een uur een behandeling. Dit kan ook betekenen dat ik de handen opleg of zonodig op afstand behandel.
Tijdens deze behandeling is het de bedoeling dat er altijd een verzorger aanwezig is, die mij wat meer kan vertellen of kan helpen als dat nodig is. Tegelijkertijd een mooie gelegenheid om eens je zorgen te delen en stoom af te blazen, want een ziek dier laat je nooit onberoerd.
Na een week is er contact om de vorderingen te bespreken, maar ook om zonodig te bepalen hoe we verder gaan.
Een andere mogelijkheid is dat ik 1x naar je toe kom en vervolgens 14 dagen op afstand behandel.
Dan is er een contactmoment na 1 week en na 2 weken om de stand van zaken door te nemen.
Bruin was een ruin van dik in de twintig en had het grootse deel van zijn leven samen geleefd met Jolinda, een merrie van bijna net zo oud als hij.
In de bloei van hun leven gingen ze naar wedstrijden toe.
Op een nacht is Jolinda overleden en Bruin was boos en verdrietig en miste zijn vriendin.
De eigenaren vertelden me dat ze niet wisten wat ze met hem aanmoesten, hij trapte de stal aan gruzelementen, at slecht en zijn humeur was zo slecht dat ze geen ander paard erbij durfden te zette en zijn vacht zag er hopeloos uit, dof, plukkerig, hier en daar kaal.
De eerste keer dat ik Bruin zag was het vooral zijn doffe vacht wat me opviel en dat hij helemaal geen contact met me zocht.
Ik heb hem op afstand behandeld en toen hij in de buurt was, heb ik mijn handen op hem neergelegd. Dit duurde plm. 1 minuut.
Daarna kreeg ik een foto van hem, die ze speciaal voor de gelegenheid hebben gemaakt.
2 weken lang heb ik hem op een afstand behandeld.
De eerste dagen kreeg ik door dat hij niet meer wilde leven dat was alles overheersend.
Maar goed, hij bleef wel leven, na een paar dagen kreeg ik niks meer door en de behandelingen verliepen rustig.
Eigenlijk gebeurde er volgens de eigenaren heel weinig.
Het enige wat ik zag was dat zijn vacht weer wat begon te glanzen.
Tot na 3 weken de dochter hem van stal haalde om buiten te zetten, Bruin was weer vrolijk.
Had de stal niet gesloopt en dat was heel zachtjes aan veranderd.
Bruin was weer de oude.
Er kwam een pony bij als weimaatje.
Bruin heeft nog een ruim jaar gelukkig en gezond geleefd en is rustig overleden.
Noa was een 10 jarig galgomeisje uit Spanje, ze stond verstijfd van angst en met grote zwarte ogen in het hondenveldje, toen ik haar voor het eerst zag.
Eerst heb ik haar een avond thuis behandeld, aan het einde van de avond kreeg ik een slechte foto van haar, of dat ook kon?
Ik zei, nou dat proberen we wel uit: ik pak de foto in mijn handen, Noa kijkt me aan, slaakt een diepe zucht en gaat slapen.
Volgens haar adoptiemoeder hét bewijs dat het werkte.
2 dagen later kwam ik ze tegen en herkende haar niet meer terug, soepele pootjes, zachte ogen en een open houding.
Toch was de situatie nog niet stabiel, na een logeerpartijtje was ze weer terug bij af.
Daarna ben ik 4 avonden haar thuis gaan behandelen, de laatste keer staat ze naast me op de bank, ze staat heel moeizaam te slikken.
Opeens was het alsof ze een heel grote brok had doorgeslikt.
Daarna verbeterde ze ziende ogen maar ook bleef ze stabiel.
Onnie is een paard waar dressuur wedstrijden mee werd gereden maar ze had nogal last van haar rug. Ik ben 4 avonden bij haar op bezoek geweest in de stal.
Ze vond behandelen prima maar nadat ik aan haar rug was gekomen, was ze helemaal klaar met me. Draaide haar kont naar me toe, helemaal paraat om me de stal uit te trappen, als ik nog eens aan haar kwam.
Ik heb haar vervolgens op afstand behandeld maar wel in de hoek van de stal.
Dit vond ze heerlijk en stond te slapen bij de staldeur naar buiten, leunend tegen de muur.
De volgende weken veranderde haar gedrag een beetje, ze liep opeens achteruit uit de trailer.
Maar had uiteindelijk ook geen last meer van haar rug.
Later kwam dit wel weer terug maar haar baasje was ervan overtuigd dat dit aan zichzelf lag, links was ook haar zwakke kant.
Graag had ik hen beiden verder geholpen maar helaas is het hierbij gebleven en is Onnie later verkocht.
Indy is een duitse herder waarmee IPO werd getraind.
Haar vrouwtje liep ertegenaan dat Indy erg onzeker was en niet stabiel, ze kon niet goed met haar werken door de gevoeligheid.
Ik ben 1 middag in juni bij hun langsgegaan en heb Indy behandeld en haar vrouwtje vertelde me wat er haar allemaal dwarszat, ook haar eigen proces.
Een tijdje later heb ik Indy 14 afstandsbehandelingen gegeven.
Begin november kreeg ik een foto, ze waren 2de geworden met wedstrijden.
Later heb ik haar nog eens behandeld tijdens de loopsheid, nu 3 jaar later is het een heerlijke zelfverzekerde hond waar goed mee gewerkt kan worden.
Ik heb Rowan leren kennen als manegepaard, een schat van een paard, maar een draak met opzadelen, zoals de eigenaresse zei: hij heeft dagen dat wil hij je het liefste doodtrappen.
Ik heb Rowan in zijn stal behandeld, de eerste week erna was het een totaal ander paard maar later viel hij terug in zijn gedrag.
Vervolgens heb ik hem op de poetsplaats behandeld, op de plek waar de singel zit en de wondjes ooit zaten.
Hierna is hij de schat van altijd en de eigenaresse is er kien op, dat hij netjes wordt opgezadeld en dat er alleen met opstapje wordt opgestapt.
Kira is een galgo die in april naar Nederland is gekomen, in een gastgezin.
Ze was doodsbang, de eerste dagen lag ze strak tegen de voordeur aan, durfde zich niet te verroeren of te eten, haar botten staken uit.
Hennie van de gastopvang belde me op met de vraag of ik iets voor haar kon doen, dus ik zeg: bel me over een half uur maar op, eerst stuur ik haar een Reiki behandeling.
Na een half uur belde een verbijsterde Hennie, ze heeft net een bak voer leeg gegeten.
We hebben 4 dagen achter elkaar een uur behandeling afgesproken.
De eerste dagen heb ik haar op afstand behandeld in de kamer, je zag haar ogen veranderen, Hennie mocht haar aaien, ze deed zowaar de beentjes open zodat haar buikje kon worden geaaid. Ook ik kon haar een beetje aaien maar vooral Hennie was de veilige haven.
Ze bleef in gezelschap wel nog op de bank liggen maar ze was ontspannen, draaide met haar koppetje.
Na een week zag ik de eerste foto's van een racende Kira, prachtig dit meisje, helemaal gelukkig.